مذهب :  اسلام (رسمي؛ سني 90% ، شيعه و اقليت دروز) و اقليتهاي ارتودوكس و كاتوليك رومي .

واحد پول : پوند سوریه(Syrian pound)

عضویت :  سازمان ملل متحد ، اتحاديه‌ي عرب .

جمعیت :  18,016,874 نفر (July 2004 est.)

شهرهای عمده : حلب (آلِپو سابق), حمص, لاذقيه, حماه

امید طول عمر :  65سال

رشد سالانه جمعیت :  2.4%درصد (July 2004 est.)

مساحت :  185,180کیلومتر مربع

خط ساحلی :  193کیلومتر

مختصات جغرافیایی :  35 درجه شمالی و 38 درجه شرقی

نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

حکومت :  250 عضو مجمع ملي خلق با رأي تمامي افراد بالغ براي چهار سال انتخاب مي شوند . رئيس جمهور – كه مستقيماً براي هفت سال انتخاب مي گردد – نخست وزير (براي كمك در امر حكومت ) و شوراي وزيران را انتصاب مي كند .  احزاب عمده سیاسی عبارتند از: • جبهه‌ي مترقي ملي – در برگيرنده‌ي حزب حاكم سوسياليستي عرب بعث • حزب اتحاديه‌سوسياليست عرب • حزب سوسياليست عرب سوريه • حزب سوسياليست عرب • حزب كمونيست رئيس جمهور : بشارالاسد .

آموزش :  ميزان با سوادي كيلو متر مربع 5.64% (1990)‌. سنين تحصيل اجباري : 6 تا 12سال . تعداد دانشگاه : 4.

دفاع :  كل نيروهاي مسلح : 404.000 (1991) . به علاوه‌ي 400.000 ذخيره و 8.000 ژاندارم شبه نظامي (در اواسط 1991 از اين تعداد 30.000 سرباز در لبنان بودند ). خدمت سربازي : 30 ماه .

جغرافیا :  در پشت جلگه‌ي ساحلي پرآب ، كوه ها از شمال تا جنوب امتداد دارد . بيشتر مساحت دور از ساحل اين كشور را صحراي سوريه تشكيل مي دهد .  رودهاي مهم : فرات ، عاصي .  بلندترين نقطه : جبل الشيخ (كوه حرمون)، 2814 متر .  آب و هوا : ساحل اين كشور آب و هواي مديترانه اي دارد . مناطق كم آب دور از ساحل تابستانهاي داغ و زمستانهاي خنك دارند.

اقتصاد :  نقت كالاي اصلي صادراتي است هر چند ذخاير نفت سوريه در مقايسه با ديگر كشورهاي خاورميانه اندك است . كشاورزي نزديك به يك چهارم نيروي كار را در بر مي گيرد . زراعت در جلگه‌ي ساحلي و زمين آبياري شده‌ي دره‌ي فرات متمركز است . كشتهاي عمده شامل پنبه ، گندم و جو است .

تاریخ معاصر :  حكومت عثماني در سوريه از 1516 تا 1917 ادامه داشت ؛ در آن سال قشون مشترك بريتانيا و اعراب به رهبري شاهزاده فيصل ابن حسين به دمشق تاخت . در 1920 (با فيصل در مقام پادشاه) استقلال اعلام شد ، ولي فاتحان جنگ جهاني اول سوريه را به صورت سرزمين تحت قيومت به فرانسه واگذار كردند (1990) . سوريه از زمان استقلال در 1946 گرفتار بي ثباتي سياسي بوده است . حزب پان عرب ، غير مذهبي و سوسياليست بعث اتحاد نا موفق سوريه با مصر (1958 تا 1961) را طراحي كرد . سوريه در 1948 تا 1949 ، 1967 و 1973 با اسرائيل جنگيد . در جنگ اعراب و اسرائيل 1967 اسرائيل ارتفاعات جولان سوريه را تصرف كرد . در 1970 حافظ اسد – يك رهبر عمل گراي بعثي – به قدرت رسيد و سوريه را با شوروي متحد كرد . محبوبيت اسد را درگيري روز افزون سوريه از 1976 در مسائل لبنان و بنياد گرايي سيعه به خطر انداخته است . در 1990 سوريه ميليشياي مسيحي لبنان ميشل عون را شكست داد و اقتدار دولت لبنان را بر تمامي بيروت بازگرداند . از 1989 و 1990 ، فشارهاي اقتصادي وابستگي سوريه به شوروي را كاهش داده است . مشاركت سوريه در ائتلاف بر ضد رقيب ديرينه‌ي خود عراق در 1990 و 1991 پذيرش بين المللي بيشتري براي سوريه اي كسب كرد كه به خاطر حمايت از تروريسم مورد انتقاد قرار گرفته بود .

مذهب :  اسلام سني (41%) ، اسلام شيعه‌(51%) و اقليت كوچك مسيحي

واحد پول : دینار جدید عراق

عضویت :  سازمان ملل متحد ، اتحاديه‌ي عرب ، سازمان كشورهاي صادر كننده‌ي نفت

جمعیت :  25,374,691 نفر (July 2004 est.)

شهرهای عمده : بصره, موصل, اربيل, سليمانيه, نجف,کربلا

امید طول عمر :  64سال

رشد سالانه جمعیت :  2.74%درصد (July 2004 est.)

مساحت :  437,072 کیلومتر مربع

خط ساحلی :  58کیلومتر

مختصات جغرافیایی :  33 درجه شمالی و 44 درجه شرقی

نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

حکومت :  مجمع ملي 250 نفره براي دوره اي چهار ساله با رأي تمامي افراد بالغ انتخاب مي گردد . شوراي فرماندهي انقلاب رئيس جمهور را تعيين مي كند و او هم شوراي وزيران را انتصاب مي كند .

آموزش :  ميزان با سوادي :‌اين آمار موجود نيست . سنين تحصيل اجباري : 6 تا 13 سال . تعداد دانشگاه : 8.

دفاع :  كل نيروهاي مسلح : 382.500 (تخمين 1991) ذ. خدمت سربازي : 21 تا 24 ماه .

جغرافیا :  آبگيرهاي رودهاي دجله و فرات بيشترين زمين قابل كاشت و اكثر جمعيت را در بر دارد . بيابان جنوب غربي تقريباً نصف مساحت عراق را پوشانده است .  رودهاي مهم : دجله ، فرات .  بلندترين نقطه : قله‌ي رواندوز ، 3658 متر .  آب و هوا‌ : تابستانهاي با دماي بيش از 40 درجه‌ي سانتيگراد خشك و بسيار گرم است . بيشتر بارندگي – از 100 ميلي متر در بيابان تا 1000 ميلي متر در كوه ها – در زمستان است

اقتصاد :  يك سوم نيروي كار در بخش كشاورزي اشتغال دارد . در زمينهاي آبياري شده‌ي آبگيرهاي دجله و فرات غلات و ميوه براي مصرف داخلي و خرما براي صادرات توليد مي شود . عراق به ذخاير سرشار نفتش وابسته است ، ولي به خاطر تحريم بين المللي (1990) صادرات متوقف شد . اقتصاد عراق در جنگ اول خليج فارس بر ضد ايران به سختي صدمه ديد ، و در جنگ دوم خليج فارس ويران گشت.

تاریخ معاصر :  در قرن شانزدهم ، عراق جذب امپراتوري تركي عثماني شد . در جنگ جهاني اول بريتانيا اين منطقه را اشغال كرد ، ولي وقتي عراق به سرزميني تحت قيمومت بريتانيا مبدل شد و عملاً به صورت مستعمره در آمد (1920) ، و طبعاً ملي گرايان عراقي دلسرد شدند . در 1921 ملك فيصل بن حسين پادشاه شد و در 1932 عراق به استقلال كامل رسيد . به دنبال قدرت رسيدن افسران طرفدار آلمان طي كودتايي در 1941 ، بريتانيا تا 1945 عراق را به اشغال خود در آورد . در 1958 ، خاندان سلطنتي و نخست وزير در كودتاي « افسران آزاد» به قتل رسيدند . وجود اختلافات در ميان رهبران منجر به كودتايي ديگر در 1963 و حكومت وحشت بر ضد چپ گرايان شد . در 1968 افسران بعثي (ملي گرايان پان عربي) كودتاي ديگري را به راه انداختند . اين رژيم كه از تحقير اعراب در جنگ 1967 و پتيباني امريكا از اسرائيل به خشم آمده بود ، به شوروي روي آورد . در 1980 ، صدام حسين در واكنش به خطر صدور انقلاب اسلامي ، به جمهوري اسلامي به پيروزي سريعي ‏آغاز شد به جنگي پر خرج ، موسوم به جنگ اول خليج فارس ( 1980 تا 1988 ) ، مبدل گشت كه تلفات بسياري داشت و عملاً منجر به ورشكستگي كشور شد . صدام حسين با حمله به كشور نفت خيز و ثروتمند كويت (2 اوت 1990) كوشيد ثروت اقتصادي عراق را باز گرداند . جامعه‌ي بين الملل در محكوميت اين حمله تقريباً همرأي بود و تحريم هاي سازمان ملل بر ضد عراق به اجرا گذاشته شد . از امريكا و بريتانيا و بيش از 20 كشور ديگر (از جمله مصر و سوريه) نيرو به خليج فارس اعزام شد تا از حمله‌ي عراق به عربستان سعودي جلوگيري شود . به دنبال عدم واكنش صدام حسين به تقاضاهاي مكرر سازمان ملل مبتني بر عقب نشيني از كويت ، جنگ دوم خليج فارس ، با بمباران هوايي بغداد در 16 ژانويه‌ي 1991 به دست امريكا و بريتانيا ، آغاز گشت ، در 24 فوريه ، نيروهاي ائتلافي به منظور آزاد سازي كويت وارد خاك كويت و عراق شدند . نيروهاي ائتلافي ارتش عراق را كه متحمل تلفات سنگيني شده بود كاملاً شكست دادند . عراق تمامي قطعنامه هاي سازمان ملل مربوط به كويت را پذيرفت و پس از نبردي كه فقط 100 ساعت دوام آورد با آتش بس موافقت كرد . صدام حسين طي ماه هاي مارس و آوريل – در حالي كه جنوب عراق در اشغال نيروهاي ائتلافي بود – به سركوبي شورشهاي شيعيان جنوب و كردهاي شمال كشور پرداخت . كوششهاي بين المللي براي تغذيه و حفاظت بيش از 1.000.000 آواره‌ي كُرد و شيعه ، كه بسياري از آنان به ايران و تركيه فرار كردند ، به مورد اجرا گذاشته شد . به رغم اجبار قبول بازرسي سازمان ملل متحد از تسليحات شيميايي و بيولوژيكي و توان هسته اي كشور ، صدام حسين همچنان از قبول تقاضاي سازمان ملل در مورد خلع سلاح و به رسميت شناختن مرز كويت سر باز زد . در سال 2002 میلادی به بهانه داشتن تسلیحات هسته ای ایالات متحده به عراق حمله نمود و رژیم بعث سرنگون گردید و دولت جدید به روی کار آمد.

مذهب :  مذهب: اسلام سني (74%)، شيعه (25%)

واحد پول : افغانی

عضویت :  سازمان ملل متحد

جمعیت :  نفر

شهرهای عمده : قندهار ،هرات،مزار شریف ،قندوز ،چاریکار

امید طول عمر :  39 سال

مساحت :  647,500 کیلومتر مربع

مختصات جغرافیایی :  33 درجه شمالی و 65 درجه شرقی

نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

حکومت :  در قانون اساسي تشكيل مجمع ملي با دو مجلس كه با رأي تمام افراد بالغ انتخاب مي‌شود، پيش بيني شده است. لويه جرگه 0هيأت عالي حكومتي) متشكل از مجمع ملي و كابينه و نمايندگان محلي، قضايي و طوايف. لويه جرگه رئيس جمهور انتخاب مي‌كند، رئيس جمهور نخست وزير را انتصاب مي‌كند و وي را نيز شوراي وزيران را انتصاب مي‌كند. در 1999 دولت موقتي تشكيل شد. گروهبندي‌هاي مختلف سياسي فعال هستند،  ولي در حال حاضر احزاب سياسي درون چارچوب قابل تشخيصي فعاليت نمي‌كنند.

آموزش :  ميزان باسوادي: 4/29 % (تخمين 1990). سنين تحصيل اجباري: (فرزند ) 7 تا 15 سال. تعداد دانشگاه: 4.

دفاع :  كل نيروهاي مسلح: 000/40 (تخمين 1991). خدمات سربازي: 4 سال.

جغرافیا :  نواحي كوهستاني مركزي كه هندوكش بر آن مشرف است، بيش از 4/3 كشور را در بر دارد و داراي چندين قله با بيش از 6400 متر ارتفاع است. در شمال اين كوهها جلگه‌هايي هست كه منطقه كشاورزي و دامداري مهمي به حساب مي‌آيد، در حاليكه جنوب غربي كشور كويري و نيمه كويري است.  رودهاي مهم: هيرمند، آمودريا.  بلندترين قله: نشا، 7499 متر.  آب و هوا: ناحيه كوهستاني مركزي زمستانهاي بسيار سرد و تابستانهاي كوتاه و خشكي دارد، در حالي كه نواحي كويري زمستاني سرد و تابستاني داغ دارد. به غير از برخي مناطق كوهستاني آب و هوا خشك است.

اقتصاد :  كشاورزان و گله داران بيش از 60% نيروي كار را تشكيل مي‌دهند. بيشتر زمين قابل استفاده مرتفع است و عمدتا گوسفند در آن پرورش مي‌دهند ولي غلات به ويژه گندم و ذرت از محصولات مهم زمينهاي كشاورزي است. صادرات عمده شامل ميوه‌هاي تازه و خشك، پشم و پنبه است. گاز طبيعي كه در جلگه‌هاي شمالي يافت مي‌گردد، نيز صادر مي‌شود. توسعه اقتصادي را جنگ داخلي متوقف كرده است و بيشتر زير بناي كشور لطمه ديده است.

تاریخ معاصر :  افغانستان استقلالش را پس از 3 جنگ با بريتانيا در 1921 بدست آورد. سپس دوره ناآرامي را به دنبال داشت تا زماني كه سلطنت با ثبات تري در 1933 برقرار شد. وقوع كودتايي در 1973 نظام پزشكي را برانداخت. انقلاب ثور 1978 موجب ايجاد رابطه نزديكي با شوروي شد ولي تجاوز شوروي (1979) منجر به جنگ داخلي گشت. در 1989 شوروي ها از افغانستان خارج شدند و شهرها را در دست دولت و باقي كشور را در كنترل چريك هاي مسلمانان بنيادگرا رها كردند. در 1999 بنيادگرايان كابل را تسخير كردند و دولت موقتي تشكيل دادند ولي نبرد جناحها – كه عمدتا قومي است- ادامه دارد.

مذهب :  اسلام سني ( 67% )، اسلام شيعه ( 30% )، كليساهاي مختلف مسيحي ( 3% )

واحد پول : لیرترکیه(Turkish lira)

عضویت :  سازمان ملل متحد، پيمان آتلانتيك شمالي، سازمان همكاري اقتصادي و توسعه، كنفرانس امنيت و همكاري در اروپا، شوراي اروپا، اتحادية اروپاي غربي ( عضو وابسته ).

جمعیت :  68,893,918 نفر (July 2004 est.)

شهرهای عمده : : استانبول, ازمير, آدانا, بورسا, غازي عينتاب, مرسين, قيصريه, اسكي‏شهر, دياربكر, آنتاليا, صامسون, قونيه

امید طول عمر :  64سال

رشد سالانه جمعیت :  1.13%درصد (July 2004 est.)

مساحت :  780,580 کیلومتر مربع

خط ساحلی :  2,648 کیلومتر

مختصات جغرافیایی :  39 درجه شمالی و 35 درجه شرقی

نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

حکومت :  450 عضو مجمع ملي با رأي تمامي افراد بالغ براي پنج سال انتخاب مي‏شوند. رئيس جمهور( كه از سوي مجمع براي هفت سال انتخاب مي‏گردد )‏ نخست وزير و كابينه‏اي را انتصاب مي‏كند كه از پشتيباني اكثريت مجمع برخوردارند.  احزاب عمدة سياسي عبارتند از : • حزب ميهن ( محافظه‏كار ) • حزب مردم‏گراي سوسيال دمكرات • حزب راه راست • حزب رفاه • چپ دموكراتيك.

آموزش :  ميزان باسوادي : 7/80% ( 1989 ). سنين تحصيل اجباري : بين 6 تا 14 سال؛ 5 سال تحصيل اجباري است. تعداد دانشگاه : 29.

دفاع :  كل نيروهاي مسلح : 579،200 ( 1991 ). به‏علاوة 120،000 ژاندارم. خدمت سربازي : 18 ماه ( فقط در نيروي زميني ).

جغرافیا :  آن قسمت از تركيه كه در غرب داردانل قرار دارد به 5% كل مساحت كشور، بخشي از اروپاست. تركيه آسيايي متشكل است از فلات مركزي آناتولي و آبگيرهايش كه در شمال آن كوههاي پونتين, در جنوب آن كوههاي تودوس و در شرق آن سلسله ارتفاعات مجاور قفقاز جاي دارد.  رودهاي مهم : فرات، دجله، قزل ايرماق، ساكاريا.  بلندترين نقطه : قلة آرارات، 5185 متر.  آب و هوا : نواحي ساحلي آب و هواي مديترانه‏اي دارد. آب و هواي مناطق مركزي متنوع است و تابستانهاي خشك و بسيار گرم و زمستانهاي سرد و برفي دارد.

اقتصاد :  بخش كشاورزي كمي زير نيمي از نيروي كار را در بردارد. كشتهاي عمده شامل گندم، برنج، تنباكو و پنبه است. تنباكو و پنبه هردو موجب ايجاد صنايع مهم پردازش شده است. منسوجات يك چهارم از صادرات تركيه را تشكيل مي‏دهد. صنايع توليدي -‏ به ويژه صنايع شيميايي و فولاد -‏ به سرعت رشد كرده است. منابع طبيعي شامل مس، زغال‏سنگ و كروم است. ميزان بيكاري بالاست. پولي كه تركهاي شاغل در اروپاي غربي به كشور مي‏فرستند منبع درآمد عمدة ارز خارجي است. توريسم اهميت فزاينده‏اي دارد.

تاریخ معاصر :  در آغاز قرن نوزدهم، امپراتوري عثماني از دانوب تا عدن و از فرات تا الجزاير وسعت داشت. با اين حال، اين امپراتوري گرفتار زوال درازمدتي در قدرت نظامي وسياسي و در وسعت بود تا جايي كه امپراتوري عثماني « بيمار اروپا » تلقي شد و آيندة اين امپراتوري و سرزمينهايش در بالكان به عنوان « مسئلة شرقي » موجب نگراني در قرن نوزدهم گرديد. در 1908 قيام تركهاي جوان كوشيد تا جلو اين زوال را بگيرد، ولي شكست در جنگهاي بالكان ( 1912 تا 1913 ) عملاً تركيه را از اروپا بيرون راند. اتحاد با آلمان در جنگ جهاني اول با شكست و از دست رفتن تمامي مناطق غيرتركي پايان يافت و آيندة تركيه در خود آسيا زماني كه يونان مناطق اطراف ازمير را فتح كرد و متفقين مناطق نفوذ ايجاد كردند زير سؤال رفت. ژنرال مصطفي كمال ( 1881 تا 1938 ) -‏ كه بعدها به آتاتورك ( پدر تركها ) مشهور شد -‏ به رهبري نيروهاي مقاومت در جنگ داخلي پرداخت و يونان را شكست داد. مرزهاي كنوني تركيه در 1923 به موجب معاهدة لوزان مشخص شد. تركيه با الغاي نظام سلطنتي ( 1922 ) تبديل به جمهوريي گشت كه آتاتورك آن را به صورت كشوري غيرمذهبي و پيرو غرب درآورد. اسلام از حكومت تفكيك، الفباي لاتين جايگزين حروف عربي، زبان تركي احياء و حجاب زنان ممنوع شد. در 1945 ادعاهاي ارضي شوروي بر سرزمينهاي تركي مشوق ديدگاه طرفدار غرب شد، و در 1952 تركيه به پيمان آتلانتيك شمالي پيوست و در 1960 عدنان مندرس, نخست وزير، طي كودتايي نظامي سرنگون و به اتهام فساد و حكومت مغاير با قانون اساسي به دار آويخته شد. در 1961 دولت غيرنظامي دوباره بر سركار آمد، ولي تداوم خشونت و حكومت بي‏ثمر موجب به دست گرفتن مجدد قدرت از سوي ارتش در 1980 شد. در 1974 پس از سرنگوني پرزيدنت ماكاريوس در قبرس طي كودتايي با حمايت يونان، تركيه به اين جزيره حمله كرد و حكومتي تركي در شمال اين كشور برقرار ساخت ( 1975 ). اختلاف با يونان بر سر قبرس و همچنين سابقة حقوق بشر در تركيه، به كوششهاي اين كشور در پيوستن به جامعة اروپا لطمه زده است. در 1983 حكومت غيرنظامي جايگزين دولت نظامي شد. از آن زمان تركيه حتي‏الامكان به اروپاي غربي نزديك شده، هرچند ظهور بنيادگرايي اسلامي در اواخر دهة 1980 هويت اروپايي تركيه را زير سؤال برده است. از زمان انحلال شوروي ( 1991 )، تركيه با جمهوريهاي شوروي سابق در آسياي ميانه، كه اكثراً از لحاظ زبان و سنت تركي هستند، پيوندهاي اقتصادي و فرهنگي ايجاد كرده است. ناآرامي در ميان كٌردهاي تركيه -‏ در جنوب شرق -‏‌ افزايش يافته است.