مذهب :  اسلام (رسمي؛ سني 90% ، شيعه و اقليت دروز) و اقليتهاي ارتودوكس و كاتوليك رومي .

واحد پول : پوند سوریه(Syrian pound)

عضویت :  سازمان ملل متحد ، اتحاديه‌ي عرب .

جمعیت :  18,016,874 نفر (July 2004 est.)

شهرهای عمده : حلب (آلِپو سابق), حمص, لاذقيه, حماه

امید طول عمر :  65سال

رشد سالانه جمعیت :  2.4%درصد (July 2004 est.)

مساحت :  185,180کیلومتر مربع

خط ساحلی :  193کیلومتر

مختصات جغرافیایی :  35 درجه شمالی و 38 درجه شرقی

نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

حکومت :  250 عضو مجمع ملي خلق با رأي تمامي افراد بالغ براي چهار سال انتخاب مي شوند . رئيس جمهور – كه مستقيماً براي هفت سال انتخاب مي گردد – نخست وزير (براي كمك در امر حكومت ) و شوراي وزيران را انتصاب مي كند .  احزاب عمده سیاسی عبارتند از: • جبهه‌ي مترقي ملي – در برگيرنده‌ي حزب حاكم سوسياليستي عرب بعث • حزب اتحاديه‌سوسياليست عرب • حزب سوسياليست عرب سوريه • حزب سوسياليست عرب • حزب كمونيست رئيس جمهور : بشارالاسد .

آموزش :  ميزان با سوادي كيلو متر مربع 5.64% (1990)‌. سنين تحصيل اجباري : 6 تا 12سال . تعداد دانشگاه : 4.

دفاع :  كل نيروهاي مسلح : 404.000 (1991) . به علاوه‌ي 400.000 ذخيره و 8.000 ژاندارم شبه نظامي (در اواسط 1991 از اين تعداد 30.000 سرباز در لبنان بودند ). خدمت سربازي : 30 ماه .

جغرافیا :  در پشت جلگه‌ي ساحلي پرآب ، كوه ها از شمال تا جنوب امتداد دارد . بيشتر مساحت دور از ساحل اين كشور را صحراي سوريه تشكيل مي دهد .  رودهاي مهم : فرات ، عاصي .  بلندترين نقطه : جبل الشيخ (كوه حرمون)، 2814 متر .  آب و هوا : ساحل اين كشور آب و هواي مديترانه اي دارد . مناطق كم آب دور از ساحل تابستانهاي داغ و زمستانهاي خنك دارند.

اقتصاد :  نقت كالاي اصلي صادراتي است هر چند ذخاير نفت سوريه در مقايسه با ديگر كشورهاي خاورميانه اندك است . كشاورزي نزديك به يك چهارم نيروي كار را در بر مي گيرد . زراعت در جلگه‌ي ساحلي و زمين آبياري شده‌ي دره‌ي فرات متمركز است . كشتهاي عمده شامل پنبه ، گندم و جو است .

تاریخ معاصر :  حكومت عثماني در سوريه از 1516 تا 1917 ادامه داشت ؛ در آن سال قشون مشترك بريتانيا و اعراب به رهبري شاهزاده فيصل ابن حسين به دمشق تاخت . در 1920 (با فيصل در مقام پادشاه) استقلال اعلام شد ، ولي فاتحان جنگ جهاني اول سوريه را به صورت سرزمين تحت قيومت به فرانسه واگذار كردند (1990) . سوريه از زمان استقلال در 1946 گرفتار بي ثباتي سياسي بوده است . حزب پان عرب ، غير مذهبي و سوسياليست بعث اتحاد نا موفق سوريه با مصر (1958 تا 1961) را طراحي كرد . سوريه در 1948 تا 1949 ، 1967 و 1973 با اسرائيل جنگيد . در جنگ اعراب و اسرائيل 1967 اسرائيل ارتفاعات جولان سوريه را تصرف كرد . در 1970 حافظ اسد – يك رهبر عمل گراي بعثي – به قدرت رسيد و سوريه را با شوروي متحد كرد . محبوبيت اسد را درگيري روز افزون سوريه از 1976 در مسائل لبنان و بنياد گرايي سيعه به خطر انداخته است . در 1990 سوريه ميليشياي مسيحي لبنان ميشل عون را شكست داد و اقتدار دولت لبنان را بر تمامي بيروت بازگرداند . از 1989 و 1990 ، فشارهاي اقتصادي وابستگي سوريه به شوروي را كاهش داده است . مشاركت سوريه در ائتلاف بر ضد رقيب ديرينه‌ي خود عراق در 1990 و 1991 پذيرش بين المللي بيشتري براي سوريه اي كسب كرد كه به خاطر حمايت از تروريسم مورد انتقاد قرار گرفته بود .