مذهب :  اسلام سني (41%) ، اسلام شيعه‌(51%) و اقليت كوچك مسيحي

واحد پول : دینار جدید عراق

عضویت :  سازمان ملل متحد ، اتحاديه‌ي عرب ، سازمان كشورهاي صادر كننده‌ي نفت

جمعیت :  25,374,691 نفر (July 2004 est.)

شهرهای عمده : بصره, موصل, اربيل, سليمانيه, نجف,کربلا

امید طول عمر :  64سال

رشد سالانه جمعیت :  2.74%درصد (July 2004 est.)

مساحت :  437,072 کیلومتر مربع

خط ساحلی :  58کیلومتر

مختصات جغرافیایی :  33 درجه شمالی و 44 درجه شرقی

نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

حکومت :  مجمع ملي 250 نفره براي دوره اي چهار ساله با رأي تمامي افراد بالغ انتخاب مي گردد . شوراي فرماندهي انقلاب رئيس جمهور را تعيين مي كند و او هم شوراي وزيران را انتصاب مي كند .

آموزش :  ميزان با سوادي :‌اين آمار موجود نيست . سنين تحصيل اجباري : 6 تا 13 سال . تعداد دانشگاه : 8.

دفاع :  كل نيروهاي مسلح : 382.500 (تخمين 1991) ذ. خدمت سربازي : 21 تا 24 ماه .

جغرافیا :  آبگيرهاي رودهاي دجله و فرات بيشترين زمين قابل كاشت و اكثر جمعيت را در بر دارد . بيابان جنوب غربي تقريباً نصف مساحت عراق را پوشانده است .  رودهاي مهم : دجله ، فرات .  بلندترين نقطه : قله‌ي رواندوز ، 3658 متر .  آب و هوا‌ : تابستانهاي با دماي بيش از 40 درجه‌ي سانتيگراد خشك و بسيار گرم است . بيشتر بارندگي – از 100 ميلي متر در بيابان تا 1000 ميلي متر در كوه ها – در زمستان است

اقتصاد :  يك سوم نيروي كار در بخش كشاورزي اشتغال دارد . در زمينهاي آبياري شده‌ي آبگيرهاي دجله و فرات غلات و ميوه براي مصرف داخلي و خرما براي صادرات توليد مي شود . عراق به ذخاير سرشار نفتش وابسته است ، ولي به خاطر تحريم بين المللي (1990) صادرات متوقف شد . اقتصاد عراق در جنگ اول خليج فارس بر ضد ايران به سختي صدمه ديد ، و در جنگ دوم خليج فارس ويران گشت.

تاریخ معاصر :  در قرن شانزدهم ، عراق جذب امپراتوري تركي عثماني شد . در جنگ جهاني اول بريتانيا اين منطقه را اشغال كرد ، ولي وقتي عراق به سرزميني تحت قيمومت بريتانيا مبدل شد و عملاً به صورت مستعمره در آمد (1920) ، و طبعاً ملي گرايان عراقي دلسرد شدند . در 1921 ملك فيصل بن حسين پادشاه شد و در 1932 عراق به استقلال كامل رسيد . به دنبال قدرت رسيدن افسران طرفدار آلمان طي كودتايي در 1941 ، بريتانيا تا 1945 عراق را به اشغال خود در آورد . در 1958 ، خاندان سلطنتي و نخست وزير در كودتاي « افسران آزاد» به قتل رسيدند . وجود اختلافات در ميان رهبران منجر به كودتايي ديگر در 1963 و حكومت وحشت بر ضد چپ گرايان شد . در 1968 افسران بعثي (ملي گرايان پان عربي) كودتاي ديگري را به راه انداختند . اين رژيم كه از تحقير اعراب در جنگ 1967 و پتيباني امريكا از اسرائيل به خشم آمده بود ، به شوروي روي آورد . در 1980 ، صدام حسين در واكنش به خطر صدور انقلاب اسلامي ، به جمهوري اسلامي به پيروزي سريعي ‏آغاز شد به جنگي پر خرج ، موسوم به جنگ اول خليج فارس ( 1980 تا 1988 ) ، مبدل گشت كه تلفات بسياري داشت و عملاً منجر به ورشكستگي كشور شد . صدام حسين با حمله به كشور نفت خيز و ثروتمند كويت (2 اوت 1990) كوشيد ثروت اقتصادي عراق را باز گرداند . جامعه‌ي بين الملل در محكوميت اين حمله تقريباً همرأي بود و تحريم هاي سازمان ملل بر ضد عراق به اجرا گذاشته شد . از امريكا و بريتانيا و بيش از 20 كشور ديگر (از جمله مصر و سوريه) نيرو به خليج فارس اعزام شد تا از حمله‌ي عراق به عربستان سعودي جلوگيري شود . به دنبال عدم واكنش صدام حسين به تقاضاهاي مكرر سازمان ملل مبتني بر عقب نشيني از كويت ، جنگ دوم خليج فارس ، با بمباران هوايي بغداد در 16 ژانويه‌ي 1991 به دست امريكا و بريتانيا ، آغاز گشت ، در 24 فوريه ، نيروهاي ائتلافي به منظور آزاد سازي كويت وارد خاك كويت و عراق شدند . نيروهاي ائتلافي ارتش عراق را كه متحمل تلفات سنگيني شده بود كاملاً شكست دادند . عراق تمامي قطعنامه هاي سازمان ملل مربوط به كويت را پذيرفت و پس از نبردي كه فقط 100 ساعت دوام آورد با آتش بس موافقت كرد . صدام حسين طي ماه هاي مارس و آوريل – در حالي كه جنوب عراق در اشغال نيروهاي ائتلافي بود – به سركوبي شورشهاي شيعيان جنوب و كردهاي شمال كشور پرداخت . كوششهاي بين المللي براي تغذيه و حفاظت بيش از 1.000.000 آواره‌ي كُرد و شيعه ، كه بسياري از آنان به ايران و تركيه فرار كردند ، به مورد اجرا گذاشته شد . به رغم اجبار قبول بازرسي سازمان ملل متحد از تسليحات شيميايي و بيولوژيكي و توان هسته اي كشور ، صدام حسين همچنان از قبول تقاضاي سازمان ملل در مورد خلع سلاح و به رسميت شناختن مرز كويت سر باز زد . در سال 2002 میلادی به بهانه داشتن تسلیحات هسته ای ایالات متحده به عراق حمله نمود و رژیم بعث سرنگون گردید و دولت جدید به روی کار آمد.